Zwemmen in een waterval!

Hallo allemaal,
Ja Suze, we maken heel veel foto’s, misschien wel veel te veel, maar dan hebben we ook keus genboeg voor een mooi boek! En die berg Fons, ja dat hebben we gehoord, een hele klim inderdaad 320 treden, hadden we kunnen doen, maar voor Theo is het teveel en alleen doe ik het niet. Als je nog meer tips hebt, graag!

25/2 Gisteravond uiteindelijk toch nog een flesje wijn op de kop getikt. Moest wel ongeveer uit de safe gehaald worden en alleen de manager had de sleutel en die was er even niet, kwam pas om 10 uur terug, maar goed…. hoefden vanmorgen toch niet vroeg op. En de helft staat nog in de koelkast voor morgen.
Om 10 uur reed onze minibus voor met chauffeur en Kai was er uiteraard ook al, dus gelijk vertrokken naar de Kuang Si watervallen, 25 km. ten zuiden van Luang Prabang.
De regering heeft hier nog niet zolang geleden een nieuwe weg aangelegd, dus dat was geen probleem. We waren in de stad al door een paar Engelse dames aangesproken of we niet samen met hen wilden, want dat was een stuk goedkoper. Maar ja, wij hadden alles al vooraf geregeld, dus dat ging niet.
Er bleek een heel groot soort park te zijn, waar paden waren aangelegd door de jungle, wel gewoon zand hoor met boomwortels, maar er was redelijk te lopen. Er was aan het begin een soort reddingscentrum voor de zwarte beer, die daar zat in die regio, maar nu alleen nog beschermd voor komt. Ook de tijger zat daar volop nog, maar nu niet meer of sporadisch. Wel zijn er nog olifanten te vinden, hoewel ook niet zoveel meer want er wordt nog steeds op gejaagd vanwege het ivoor. Laos heette vroeger: Land of a million elephants en wordt nu af en toe nog zo genoemd.
Toen kwamen we bij de watervallen. Erg mooi, anders dan de meesten die we gezien hebben, kwam het water hier via een soort terrassen naar beneden. Bovenaan was dan nog een ‘normale’ waterval van 60 meter hoog en daarboven nog een heleboel kleintjes. Gelukkig waren we er mooi op tijd, was nog wel een beetje fris, maar we hadden mooi de gelegenheid om foto’s te maken zonder toeristen er op. Toen we alles rustig hadden bekeken, hebben we toch maar de stoute schoenen ‘uit’getrokken en ons omgekleed, om een frisse duik te nemen in één van die terras meertjes! Het water was wel fris, maar niet te koud en we hebben even heerlijk gezwommen! Een aparte ervaring, zwemmen in een waterval! Toen we al weer terug liepen kwamen we steeds toeristen tegen, die nog naar boven moesten en dat niet alleen trouwens! We stonden even te kijken en opeens wees Kai boven mijn hoofd op een hele grote spin, met hele lange poten. Het schijnt dat Laos de grootste spinnen ter wereld heeft. Gelukkig is dit een vriendelijke spin. Je kunt hem zelfs aaien, maar dat hebben we maar niet uitgeprobeerd. Dus heel mooi zo!
Daar op die plek ook maar even geluncht. Theo nam kip en ik vissoep, zie het resultaat op bijgaande foto! Jeetje, er dreef (nou ja dreef!) een hele vis in. Dat is nog eens wat anders dan wat we in Nederland gewend zijn. Was trouwens best lekker hoor, maar wel een hele kluif!
Eenmaal terug in het hotel afscheid genomen van Kai onze gids, want hij gaat morgen met de speedboot terug om andere gasten op te vangen, waarmee hij 2 dagen door de bergen gaat trekken.
We hebben e-mailadressen uitgewisseld, want hij wil graag foto’s zien van Ethiopië. Nadat Theo er iets over had verteld, bleef hij iedere keer informeren, hoe dit en dat in Ethiopië geregeld was. Wel leuk, hij deed het goed en we hebben veel met hem gepraat over zijn toekomst en van alle jongeren hier.
Daarna eerst even plat en lopend weer naar de avondmarkt gegaan. Weer heerlijk veel groente gegeten, een beetje rondgekeken en heerlijk rustig op onze eigen veranda gezeten. Spulletjes weer alvast gepakt, want morgen vertrekken we naar Vang Vieng. Nog een paar zinnen op papier gezet en naar beneden om het te versturen, want de manager heeft een nieuwe router gekocht en geïnstalleerd en sindsdien doet WiFi het niet meer hier. Erg handig!
We hebben inderdaad al zoveel meegemaakt en met zoveel afwisseling, dat het net lijkt of we al veel langer weg zijn dan 8 dagen!
26/2 Vanmorgen om 07.40 stond onze chauffeur (voor de komende 2 dagen) Mr. Somphone al op de stoep. We zouden om 08.00 vertrekken, dus weer helemaal mooi op tijd! De tocht zou 7 uur duren, over een afstand van 160 km., dat beloofde wat! Het eerste deel ging vrij snel, de weg was prima en de omgeving werd steeds mooier. Alleen jammer dat die chauffeur zo slecht Engels spreekt, maar ja… verder is het een aardige man die ons van alle kanten in de watten legt, met nieuwe koude flesjes water en -geen hete doekjes zoals in het vliegtuig, maar- heel koude doekjes uit de koelbox! Heerlijk. Best een goede tip trouwens om te onthouden!
De bergketens om ons heen worden steeds groter en hoger en dat houdt natuurlijk meteen dan ook in, dat de ene haarspeldbocht nog niet voorbij is, of de volgende is al in zicht. Maar goed dat we beiden geen last van wagenziekte hebben. Het is heel mooi, maar jammer genoeg een beetje te heiìg om mooie foto´s te kunnen maken. Elk anderhalf uur stoppen we even voor de gang naar een toilet, (of gewoon even de benen strekken) moet zeggen dat die hier best schoon zijn. Uitzonderingen daar gelaten natuurlijk. De weg werd al slechter, was wel asfalt maar dan af en toe toch een stukje stenen en steenslag, of stukken met gatenkaas asfalt (je weet wel Piet, wat jij ook zo lekker vindt rijden!) Rond half 1 stoppen we voor de lunch ergens aan de kant van de weg. Lekkere noodlesoep met kip en een bord vol sla met kruiden er bij, zoals mint, koriander en nog een paar ondefinieerbare blaadjes! Smaakte best aardig allemaal. Nog 2 3 uur zei Mr. Somphone. Vlak daarna zag ik een bordje staan met Vang Vieng nog 25 km. dus we dachten, nou dat zal wat worden dan nog. Nou, het werd inderdaad slechter en we reden denk hier en daar 15 km. per uur, maar goed ineens -rond half drie- waren we er. Mr. Somphone wist niet precies waar hij ons hotel Ban Sabai moest zoeken, maar met wat hulp lukte het toch binnen 10 minuten. En ja hoor: we zitten weer in zo’n schattig bamboehuisje op palen, met balkonnetje er achter aan de rivier. Overal zitten kleine spleten -helemaal in de vloer- waardoor je naar buiten kunt kijken. Het deed ons aan Vietnam en Maleisië denken. We hebben heerlijk van de zonsondergang genoten, hier in de tuin, op het terras aan het water. Onder het genot van een cocktail, aangeboden door het hotel. Nou wat wil je nog meer?! Nu zitten we -na het eten- even in ons huisje (buiten heb ik geen goed tafeltje, alleen een paar luie bamboestoelen met een piepklein tafeltje) om dit te versturen en zagen we al een hagedis in de badkamer, maar erger; we hoorden net van alles ritselen. Klonk als iets groots, maar zien nog niets! Hoop maar dat we een beetje kunnen slapen straks, gaan in ieder geval onder de klamboe en doen de tassen maar goed dicht! Niet dat ik straks weer, net als uit Vietnam, een hele kleine gekko of zo ergens in mijn tas heb zitten, waar we dan thuis achter komen. Het geritsel werd erger en Theo is toch op onderzoek uit geweest! Er schoot een kat van het dak af, gelukkig!

Nou mensen, spannender kan ik het dus niet maken vandaag. Morgen horen jullie het wel, als er nog iets is gebeurd. We vertrekken dan naar Vientiane, de hoofdstad van Laos. Wij wensen jullie nog een prettige zondag verder en gaan lekker genieten van ons balkonnetje.
Groetjes,
Theo en Leny.