Bijzondere boottocht en het strand

7/3 Voor het hotel was aan de straat (waar slechts een paar brommertjes voorbij kwamen) een klein terrasje, waar ons ontbijt werd geserveerd. Heel eenvoudig dit keer; bv. of koffie, of thee, of sap. Maar goed, we kregen wel eieren met brood en uiteindelijk kwam er ook nog weer een enorme fruitsalade, met jackfruit, dragon fruit, meloen etc., dus eigenlijk wel weer heel goed.
We hadden intussen alles al weer rustig ingepakt voor vertrek naar onze laatste bestemming; Sihanoukville.
Maar eerst dus de bijzondere boottocht. Nou, bijzonder was het wel ja! Om 10 uur zaten wij klaar, maar niemand te zien. Dat was de eerste keer, dat men niet op tijd was. Dus vonden we dat een beetje vreemd. Het was 10 over 10 en we hadden bedacht, dat we om 10.15 zouden laten bellen of zo! Kwam er een brommertje aan rijden, met een dame van het andere hotel, of wij op de boottocht zaten te wachten. Ja dus, nou men wachtte op ons in het hotel 100 meter verderop! Of we konden lopen, want de schipper lag daar met zijn boot! Oké, wij er heen! Bleek de schipper een Belg te zijn (ca. 45 jaar denken we?), met dreadlocks tot op zijn billen! Of het echt was, of ingevlochten; heb ik niet goed kunnen zien! Het was een bootje, zoals we tot nu toe nog nooit hadden gehad. Gelukkig wel met een overkapping, maar zo´n ronde, dus erg laag. Daaronder lagen allerlei kussens, beetje meer in de vorm van een bed, dus we konden liggen, zitten wat we maar wilden. De Belg woonde al 7 jaar in Kampot. Was daar min of meer verzeild geraakt en gebleven! In België had hij geen baan en kon ook geen werk vinden, dus probeerde hij het hier maar in het toerisme! En dat lukte aardig.
Onderweg steeds meer waterpalmen langs de kant, die weerspiegelden in het gladde water. Een schitterend gezicht. Na een half uurtje varen op de rivier, legde hij aan bij een soort van klein mini strandje en zei: zo, nu ga ik eerst eens even zwemmen! Sprong van de boot af en dook onder water. En daar zaten we dan, daar hadden we -jammergenoeg- niet op gerekend! Maar, de sandalen waren snel uit, broek opgerold en in ieder geval even lekker met de benen in het water! En of je kleren nat werden of niet, maakte niet uit, was zo droog! Na een kwartiertje, sprong hij weer op de boot, draaide zijn haar tot een soort torentje op zijn hoofd en zei: nu ga ik jullie naar een hele mooie plek brengen! Nou dat was ook zo! We gingen een smal zijriviertje in en de palmen hingen aan weerszijden over het water. We voeren eigenlijk onder een soort boog door. Onder een houten loopbrug, motor uit (dat ging maar net, want de waterstand was nu hoog. Je had in die rivier een werking van eb en vloed, omdat we vlak bij de zee waren!). En het werd steeds nauwer, maar er was nog een smaller zijviertje, waar de boot net in paste, motor weer uit. Schitterend! De palmen stonden hier weer recht omhoog en we waren eigenlijk dus gewoon midden in een soort palmen bos, op het water! Daar waren ook goed de bloemen en de vrucht van de palmboom te zien. We werden er stil van. De Belg zei; dat hij de enige was die dit aan de toeristen liet zien! We hadden überhaupt nog geen andere toeristenboot gezien, dus….. Een heel gemanoeuvreer was het, om er weer achteruit uit te komen, maar hij wist dat aardig vlot te doen. Ondertussen werden we netjes van water voorzien (was wel nodig ook!) en een soort gebakken bananen chips. Wel lekker en niet zo zoet, als je zou verwachten (later zagen we in de winkel hier, dat je die in allerlei variaties hebt bv. ook van jackfruit)! Na ruim en half uur varen, waren we weer terug in Kampot! We gaven de Belg een Dollar, om een biertje te kopen. Als een kind zo blij, sprong hij op de kant en zei: daar ben ik net aan toe! Hij nam afscheid en ging naar het barretje aan de overkant van het water.
Wij hadden de bagage nog op de kamer kunnen laten staan, was verder toch niemand. Dus dat eerst opgehaald, terwijl de chauffeur al stond te wachten (het was 13.15 en we zouden om 14.00 vertrekken). De bagage vast in de auto, maar we hadden bij een heel klein tentje was brood besteld en een fruitshake. Daarop gewacht dus toch en we kregen alles netjes ingepakt mee! Toen het stukje naar onze laatste bestemming hier: Sihanoukville aan het strand! Het bleek ruim anderhalf uur rijden te zijn, dus heerlijk zitten lunchen en rustig gezeten in de airco auto!
Sihanoukville is wel degelijk toeristisch. We hebben een groot mooi hotel, met een enorme kamer! Geen kluisje er in, die zijn beneden in een apart kantoor, achter de receptie! Er wordt wel geadviseerd er gebruik van te maken, want ze nemen geen verantwoording voor de spullen op je kamer! Bovendien schijnen er nogal wat tassendieven rond te rijden (vooral in de avond), die rijden met tweeën op een brommertje en grissen dan je tas uit je handen! Dus alles maar netjes in de kluis iedere keer. Samen met iemand van de receptie wordt dat keurig geregeld. Het zwembad kunnen we vanuit de kamer zien liggen en ook de zee! Het is ca. 400 meter lopen, dus geen vervoer nodig hier. Overal zijn kleine en grote restaurantjes, ook op het strand waar ze de mobiele mini barbecue zo voor je neerzetten en vis (voornamelijk squid, is klein soort inktvisje) gaan grillen, als je wilt!
Er is ook de mogelijkheid om nog een trip te maken naar een paar eilandjes! We zullen wel zien. Hebben eerst maar eens genoten van een glaasje wijn op het strand en onderweg naar het hotel, lekker lokale gerechten gegeten! Nu op de kamer, begint het ineens vreselijk te knetteren van de regen en onweer! We gaan maar naar bed en morgen kijken we wel, hoe we de dag gaan doorbrengen!
Welterusten en tot horens!
Groeten vanuit een -nog steeds warm- en gastvrij Cambodja!
Theo en Leny.