Nog wat bezoekjes

Donderdag 31/7 We hadden al een afspraak gemaakt met Sr. Brenda (een hele aardige Filippijnse non), die we al 25 jaar kennen en die lange tijd met Piet heeft samengewerkt in en rondom Dembidollo. Zij runde ook programma’s om vluchtelingen uit Soedan op te vangen en heeft veel aan vrouwen emancipatie gedaan. We zijn toen met haar wel eens naar zo’n vluchtelingenkamp in Etang geweest. We zaten nog aan het ontbijt toen ze door een chauffeur werd afgezet. Ze was nog geen spat veranderd in de laatste 7 jaar dat ik haar niet had gezien. Nog even actief en haar mond stond niet stil. Eerst moest ze alles weten over de kinderen, kleinkinderen en familie en toen ik iets vroeg over haar huidige werk, kreeg ik in geuren en kleuren te horen waar ze allemaal mee bezig was. En dat was nog steeds behoorlijk wat. Heel opvallend dat haar visie -na al die jaren- nog steeds precies aansloot op de manier van werken, zoals Piet en wij dat altijd hebben gedaan. Ze is volop bezig om jongeren beroepsopleidingen te geven in de horeca, handel, kapsters, kleding etc. zodat ze een door de regering erkend diploma hebben en gemakkelijker een baan kunnen vinden, of zelf iets kunnen opzetten. Inmiddels zijn er ook resultaten daarvan terug te zien. Ook ouderen (vaak ook grootouders, die hun kleinkinderen verzorgen omdat ze wees zijn) worden geholpen hun eigen inkomen te genereren door bv. kippenprojecten (1 ei kost op dit moment 12 Eurocent, dus niet te betalen voor de mensen), bijen te houden, schapen of geiten. Er is rondom Dembidollo nu ook een zijdeworm project, de vrouwen hebben een cursus gehad om kleding te ontwerpen met verschillende motieven en de eerste geweven kleding wordt al in Addis verkocht.
Ze wil graag dat we het werk komen bekijken, dus een afspraak gemaakt voor aanstaande zondag.
Nadat ze vertrokken was even met Piet naar zijn office bij de Lazaristen geweest, want hij moest daar wat handtekeningen zetten. In de middag zijn we weer naar het kindertehuis Alemachen gegaan, daar was een welkomstceremonie voor Diny. Zij is de coördinator daar en was 4 maanden in Nederland voor medische behandeling. Iedereen was heel blij haar weer gezond terug te zien. Ze werd verwelkomd met een koffieceremonie, gezang van de kinderen, bloemen, tekeningen en kaarten, brood, taart en koekjes. Het kon niet op! Ze had chocolade meegenomen voor de kinderen dus dat was een hele traktatie.

Vrijdag 1/8 Al vroeg werd er weer gebeld voor Piet, er moesten weer handtekeningen gezet worden.
Daarna zijn we naar de Art Gallery St. George geweest. We zijn daar door de jaren heen al een aantal keren geweest. De eigenaresse is lid van de Rotary in Addis en in de tijd dat we van hen geld kregen voor een project, zijn we daar ook al wezen kijken. Inmiddels is het internationaal bekend en alle VIP’s en regerings figuren worden daar heen gebracht. Er hing ook een foto van het bezoek van Clinton. Ze hebben hele mooie traditionele kasten, stoelen en allerlei schilderijen, mooie oude sieraden en gebruiksvoorwerpen. Maar de prijs is er ook naar jammer genoeg! Dus alleen met de oogjes kijken en af en toe voorzichtig een prijs opzoeken in de catalogus en dan gauw weer dichtdoen! We besloten ons zelf maar op een macciato koffie in het daarnaast gelegen luxe Sheraton hotel te trakteren! Ook daar nog wat souvenir winkeltjes bekeken, maar was eigenlijk hetzelfde verhaal. Dus terug naar huis voor de lunch. In de middag werden we verwacht voor de thee in Alemachen en hebben we een tijd met Diny zitten kletsen. Aan het eind van de middag kwam onze vriend Dagnew weer langs, weer met een doos wijn. Hij dacht de groep de vorige doos wel zou hebben leeggedronken, dus speciaal voor mij nog een nieuwe doos! We hebben wel een glaasje gedronken, maar opmaken zal niet lukken!