Sofomar grotten

Eindelijk weer een verbindingsmogelijkheid. Kon het niet in het programma krijgen. Ben nu een beetje achter, maar er volgen er nog meer.

Dinsdag 22/7 Om 7 uur aan het ontbijt, meteen maar even wat extra brood besteld voor de lunch, want daar in de buurt was niet veel te vinden. Om half 8 stond de minibus voor de deur, maar het ontbijt duurde lang omdat we op de koffie en thee moesten wachten. Eerst met de minibus naar Robe gereden, daar stond de Cobra met chauffeur al klaar. Er zaten alleen geen bankjes achterin, zoals we hadden gedacht. Dat zou met vieren op de achterbank moeten, 1 voorin en Anteneh achterin. Ilona en Imke waren solidair met Anteneh en kropen ook achterin. Het was 110 km. rijden over een soort gravelroad. In het begin was het nogal modderig, maar later werd dat beter, hoewel we er alles bij elkaar wel bijna 3 uur over hebben gedaan en Imke onderweg toch maar is overgegaan naar de achterbank. Een blikken gat kreeg je er van! Onderweg heel veel landbouw gezien. De mensen waren al voor de 2e keer aan het oogsten. Een rijke streek dus volgens Piet. Er stond veel gerst op het veld, dat allemaal werd verkocht aan de bierbrouwerijen. De koeien en kamelen kregen het volgens ons ook te eten, want die zagen er een stuk beter uit dan we eerder hadden gezien! De chauffeur was een gemoedelijke Islamiet, sprak bijna geen Engels, maar reed heel goed. Voor het dorp was de weg over ruim 1 km. erg slecht. Hobbels en kuilen en… hebben we geconcludeerd, dat was toch wel een probleem geweest voor de minibus. Zeker bij regen! Maar het was droog weer. Het laatste stukje ging wel heel stijl naar beneden en dat moesten we dus lopen. Voor Piet en mij werden er stokken tevoorschijn getoverd uit een lemen huisje. En met enige ondersteuning hier en daar, zijn we naar beneden gegaan. Waar we toen in belandden leek wel een soort bijbelse voorstelling. Aan de kant van de rivier die de grot in stroomde, zaten vrouwen kleding te wassen, sommige mensen trokken de kleren uit en gingen zichzelf wassen, daarnaast kwamen de koeien en geiten drinken en aan de overkant zag je een hele rij rechtopstaande, uitgesleten stenen, het leek wel een soort galerij met pilaren en dat liep door tot in de grot. Midden in het water ook een enorme zuil met aan de bovenkant de vorm van een tafel. Schitterend gezicht. Mensen legden daar hun wasgoed te drogen en kinderen zaten er op te spelen. Toen met een speciale gids de donkere grot in. Het is nog helemaal niet op toeristen ingespeeld, dus geen paden en geen licht. Met zaklantaarns konden we toch de grot wel aardig bekijken. We zijn er een stukje in gelopen en geklommen tot we in een ruimte kwamen. Daar zag je ook van die pilaren, dat moet in miljoenen jaren zijn uitgesleten. Het water stond laag. Van augustus tot januari loopt de grot helemaal onder door het vele water dat er van verschillende rivieren bij elkaar komt. Er zijn wel mensen helemaal doorheen geweest. Hij is 17 km. lang en heeft 27 kamers. Af en toe als je omhoog keek, zag je een enorme steen tussen 2 stenen hangen, toch even gauw onderdoor. Er schijnen soms veel vleermuizen te zitten, maar we hebben er maar een paar gezien. Toen we weer buiten waren, hebben we nog even daar bij het water op een steen gezeten en plotseling kwam er vlak langs ons een kudde dromedarissen lopen, die naar het water kwamen om te drinken. Heel apart om dat te zien. Met ondersteuning zijn we weer terug geklommen en liepen op een gegeven moment tussen dromedarissen, koeien, geiten en apen. Eenmaal weer bij de auto zijn we eerst maar een stukje gaan rijden en op een plek waar houtskool in grote zakken werd verkocht (de chauffeur nam er 3 mee) hebben we even wat meegenomen brood gegeten. Na anderhalf uur rijden, was er een slagboom op de heenweg was dat geen enkel probleem, maar nu wel vanwege de houtskool. De man wilde ons er niet door laten. Dat mocht niet. Na een paar minuten kwam er een vrachtwagentje aan en die chauffeurs kenden elkaar en die man kende ook de wacht. Na veel heen en weer gepraat, een joviale schouderklop en nog wat gesmoes, ging uiteindelijk de slagboom toch open. Rond 4 uur waren we weer in Robe, nu nog een kwartiertje met de minibus en even in het hotel spullen halen, die we uit Purmerend hadden meegenomen voor een familie in Goba. We hadden die mensen gebeld, ze woonden vlakbij de bank. Dat kwam goed uit want daar moesten we toch even heen om geld te wisselen. Dat was ook een apart verhaal. We wilden 400 Euro omwisselen in Ethiopische Birr. Nou er was een soort toonbank met 4 mensen daarachter, maar toen ze hoorden dat we geld wilden wisselen kwam de baas zelf. Acht briefjes van 50 Euro ingeleverd, die werden eerst door 3 mensen bekeken en toen werden alle nummers genoteerd op een bon. Mijn paspoortnummer werd genoteerd en ik moest komen, want ze konden niet ontdekken wat nou eigenlijk mijn naam was! Staat er toch duidelijk in, dacht ik maar goed… Telefoonnummer genoteerd. De koers werd verteld en het werd uitgerekend. Toen kon ik weer gaan zitten en even later kwam hij met het geld en de bon. Het geld werd keurig voor ons uitgeteld, Henk telde het na en dacht al volgens mij is het teveel. Dus wij netjes gedag gezegd en buiten nog eens geteld. Nou, de kas van die dag gaat niet kloppen daar, want we hadden 40 Birr teveel gekregen. Het bedrag dat op de bon stond klopte wel met de koers! Dus we zeiden al, we nemen geen telefoon meer op, ha ha……
Toen de man voor de schoenen en kleding gevonden en afgeleverd, die was heel blij. Het kwam van zijn broer, die in Purmerend woont en bevriend is met Wouter en Rahel. Heel toevallig dat wij nu in dat dorpje kwamen, dus ja dan is het leuk iets mee te kunnen nemen. En we mochten toch 46 kg. meenemen dus. Na het eten de tassen alvast weer een beetje ingepakt, want we gaan vertrekken uit Goba.