Enerverende zondag

Heb eindelijk weer verbinding!!

Nou, dat was in ieder geval niet verkeerd die voetbalwedstrijd.

13/7 Vandaag zijn we om 10.00 uur gestart. Eerst stond er een bezoek aan de kliniek van Moeder Theresa op het programma. Dat was heel indrukwekkend! Ongeveer 20 jaar geleden was ik er al eens geweest, maar het was enorm uitgebreid. We kregen een rondleiding van Zenasj, die vroeger bij Piet in Addo woonde en ook tot haar trouwen in Huize Janssen heeft gewoond. Ze heeft haar verpleegster opleiding gedaan en werkt nu daar. Enorm, hoeveel mensen daar worden behandeld of daar kunnen verblijven tot ze sterven. Zalen vol met mannen, vrouwen en ook een heel groot gebouw op een apart terrein voor de kinderen. Buiten liepen er ook heel veel, die dat konden. We schatten zo’n 1000 tot 1500 mensen totaal, met allerlei ernstige kwalen. Van kanker, HIV-aids, TBC, open TB, hartkwalen, infecties, kreupel, gehandicapt en ook geestelijk gehandicapt, van alles eigenlijk. Het is altijd vol daar en vaak staan ze buiten vóór de poort te wachten, om binnen te mogen komen. Veel mensen sterven daar, of als het mogelijk is, worden ze naar huis gestuurd om te sterven. Er werken 230 betaalde mensen en veel vrijwilligers. Het lijkt wel een geolied bedrijf. Het verbaasde ons, hoe netjes alle zalen en bedden er uit zagen. Allemaal hetzelfde dekbed en het geheel zag er schoon uit. Heel wat anders dan 20 jaar geleden. Wel maakten we weer een typisch voorbeeld mee van het feit, dat het hier een mannen maatschappij is. Marijanne, Nienke en ik liepen vooraan en Piet en Henk achter ons, toen er een non van Moeder Theresa aan kwam om ons te begroeten. Ze liep ons straal voorbij en ging eerst naar Henk en Piet! Nou ja…..
De mensen die zichzelf en hun kleding nog kunnen wassen, moeten dat zelf doen. Ze droegen bijna allemaal dezelfde pyjama met daarop letters, zodat je kon zien welke ziekte ze hadden. Sommige zalen -met besmettelijke ziekten- lagen apart en mochten we ook niet in. Er was ook een aparte afdeling voor zieke moeders met pasgeboren babies. Die verzorgden daar hun kinderen en 3 maanden na de bevalling moeten ze weer naar de vrouwen afdeling. De kinderen worden dan apart verzorgd en de moeders mogen ze opzoeken. Je kunt je voorstellen wat voor -en hoeveel- pannen daar nodig zijn. Vandaag (zondag) stond er vlees op het menu. De rest van de week bestaat het eten uit aardappelen, of groenten, of unjerra. Zondag is ook de bezoekdag en mag er op bepaalde tijden familie komen. Aan het eind van ons bezoek hebben we als groep maar een kleine donatie gedaan.
Daarna hebben we in de buurt van de Mercato rondgereden waar er ook allerlei sloppenwijken zijn. Eén en al armoede daar. Maar zoals er ook werd opgemerkt, of die mensen nou minder gelukkig zijn dan wij?

We dachten nog even wat kleine inkopen vast te doen, maar stuitten op een onverbiddelijke verkoper, die geen cent korting wilde geven, dus dan niet! Ook kwam er een enorme hoosbui, waardoor de straat letterlijk veranderde in een naar beneden stromende rivier! Zie maar droog de auto in te komen. Ondertussen begon Nienke in de auto over te geven, dus dachten we aan wagenziekte. Eenmaal weer bij Piet echter, bleef het maar doorgaan en terwijl wij van een heerlijke wott genoten, werd het steeds erger. Uiteindelijk zijn ze om half 11 nog naar het ziekenhuis gegaan, om toch maar te kijken wat het was. Conclusie, waarschijnlijk allergische reactie op het voedsel van de dag ervoor en met een spuit en pillen, kwam ze al een stuk beter terug. Maar dat werd natuurlijk de volgende dag niet, zoals gepland, om 7 uur vertrek. Dat werd uitgesteld naar 09.30 uur en iedereen ging, na de voetbalwedstrijd, moe zijn bed in.