Weer op pad

Ja het is gelukt een nieuwe reis aan te maken!
Hallo allemaal,
Voor diegenen die het nog niet wisten, inmiddels zit ik al weer een paar dagen in Addis. De vlucht hierheen is heel goed en vlot verlopen. Ook het krijgen van een visum hier op het vliegveld was binnen 5 minuten rond. Er wordt ook helemaal niets gecontroleerd en je krijgt gewoon een stempel in je paspoort. Geen controle van tassen gelukkig ook, zodat de zéér uitgebreide medische toestanden, zoals loopgips voor Alemachen (kindertehuis) en medicijnen voor verschillende mensen ook allemaal geen probleem vormden. Om 0.55 uur geland en om 01.25 uur stond ik buiten waar Piet, Dessitu en Ragie me stonden op te wachten. Nog steeds is het niet toegestaan voor de wachtenden om de hal in te komen. Onderweg meteen de laatste nieuwtjes uitgewisseld en de groeten van iedereen in Nederland gedaan.
Hier bij Piet thuis, voelt het inmiddels ook als een beetje thuis voor mij en het was dus goed en mooi om iedereen weer te zien. We werden nog opgewacht door Zenasj met soep en een broodje ei en de rest lag lekker te slapen. De rest, dat zijn dan nog 6 jongeren uit Dembidollo, die ook bij Piet wonen en in Addis studeren. Piet heeft zich zo’n beetje over hen ontfermd.
Eerst maar een dagje rust gehouden en een beetje acclimatiseren. Piet had inmiddels gehoord dat Ton Vocking in het ziekenhuis lag, dus daar zijn we in de middag wel even op bezoek geweest. Inmiddels is hij weer thuis hoorden we en het gaat weer goed. Het Halelujah hospital. Een oud ziekenhuis, wat er ook niet al te schoon uit zag. Toen wij er waren werd de rekening gebracht voor 1 nacht slapen en (ik hoop) inclusief behandeling moest er maar liefst ruim Euro 200,= betaald worden. Wel erg veel eigenlijk. Harry Teuben is ook in het land en hij logeert ook bij Piet, dus dat is wel gezellig hoewel hij volop bezig is op allerlei bureaus om papieren in orde te maken en nog op enige manier schadevergoeding te krijgen van zijn verwoeste boerderij.
Van de week begint er in Addis een grote vergadering van de Afrikaanse unie, dus alle presidenten etc. van alle Afrikaanse landen worden nu het land binnen gevlogen. Alle hotels zitten bomvol en er is veel beveiliging. Zeker ook vanwege de eigen politieke situatie, waar ik maar niet teveel op in ga.
Woensdagmorgen eerst maar naar Alemachen (het kindertehuis waar gehandicapte kinderen vanuit het hele land worden opgevangen. In Addis de benodigde operaties en medische behandelingen krijgen en daarna weer naar huis gaan. Ze slapen en worden verzorgd in Alemachen. Sommigen zijn er wel een jaar) daar het loopgips afgegeven en koffie gedronken met een paar Nederlandse vrouwen, die daar 1 of meerdere dagen per week vrijwilligerswerk doen. Het is jarenlang gerund door de Nederlandse pater Jac Ermers. Daarna is dat opgevolgd door Diny, die daar alweer zo’n 7 jaar de boel draaiende houdt. Maar volgende week komt daar een eind aan, want dan gaat ze terug naar Nederland en zal alleen nog als bezoeker naar Ethiopië terug komen. Hopelijk wordt haar werk dan weer -door net zo’n enthousiast persoon- voortgezet. Het is dit jaar 30 jaar geleden dat ik daar voor het eerst kwam en het ziet er altijd uit, als om door een ringetje te halen. Sinds kort hebben ze ook zelf kippen, zodat de 40 kinderen af en toe een eitje kunnen krijgen.
Donderdag kregen we bezoek van Giovanni, die de dag ervoor in één dag met de bus uit Dembidollo (630 km) was gekomen. Dus al het nieuws weer even gehoord. Inmiddels is hij een trotse opa geworden, dus zal ik volgende week ook even zijn kleindochter gaan bewonderen!
Vandaag kwam Buzaju (Piet rijdt zelf geen auto meer in de stad) en zijn we op pad geweest voor auto onderdelen, die morgen in de garage weer nodig zijn om te vervangen. Heel veel politie en soldaten op de weg en bij de rotonde -vlakbij de moskee- stonden op elke toegangsweg rijen politie iedereen op straat te fouilleren. Dessitu, Zion en Itiane waren naar de groentemarkt. Ze waren erg blij dat we hen op de terugweg zouden ophalen. Toen we hen zagen vertelden ze, dat Zion overvallen was. Ze was vast gegrepen en ze dachten in haar zakken misschien een mobiel te kunnen bemachtigen, maar ze had er geen. Ze werd gelukkig door een vrouw te hulp geschoten en de jongens verdwenen. Was even schrikken uiteraard en ze waren blij in de auto te zitten. Het is daar ook een enorme rotzooi en er loopt van alles rond.
Nou dat was het wel weer even. Als er iets te melden valt, laat ik het wel weer horen. Geen grote reizen dit keer dus, vanwege de situatie in het land is dat niet raadzaam. Wel ga ik nog proberen een al eerder gepland tripje -net onder Addis- nu wel te kunnen doen.
Groetjes vanuit Addis,
Leny