Gezellig etentje

Woensdag 6/5.
Om 9 uur Piet afgezet bij de Lazaristen. Hij moest daar nog een aantal dingen regelen. Buzaju en ik op naar Turkish airlines. Maar eerst even langs de garage, want er was een band erg zacht. Men heeft hem daar even verwisseld en toen door naar dat flatgebouw. Het zou op de 2e verdieping zijn. Daar aangekomen was er een kantoortje van Ethiopian airlines en daar zou het geregeld kunnen worden, maar dat was gesloten. Er stond al iemand voor te wachten en die had al gebeld. Men zou onderweg zijn. Was 10.10 uur beetje apart zo laat, maar goed! Na een kwartiertje, die persoon nog eens gebeld. Ja was erg druk in het verkeer, maar ze kwam er aan. Ondertussen druppelden de eigenaren van de andere winkeltjes en kantoortjes ook binnen en openden hun zaak. Denk dat ze daar niet veel handel hebben, anders zouden ze wel eerder open zijn! Wij weer wachten, na het volgende kwartier weer gebeld. Nou ze was er nu bijna hoor. Weer wachten en Buzaju liep eens rond en vond nog een soort ticket bureau. Wij daar naar binnen en die vertelden ons, dat we dat alleen rechtstreeks bij Turkish Airlines konden regelen. En die bleek daar dus helemaal niet te zitten. Men kon gelukkig wel vertellen dat het bij de Japanse Ambassade zat bij Rwanda (straatnaam). Dat was dus 3 kwartier voor niets gewacht! Maar eenmaal daar, was er inderdaad op de 1e verdieping een mooi kantoor van Turkish Airlines en ik was meteen aan de beurt! Dus alles geregeld, kon niet meer op mijn gewenste datum, maar goed. Het is nu precies een week uitgesteld. Piet weer opgehaald en terug naar huis. Van alle kanten, zowel van hier als vanuit Nederland, komen er positieve reacties binnen op het feit dat we gaan! Leuk dat men zo mee leeft en reageert!
Er is nu zo’n beetje afgesproken dat we vrijdag vertrekken! We komen dan zaterdag rond de middag aan in Dembidollo is de bedoeling. Dagnew beslist morgenmiddag of hij mee gaat. Heeft nog iets belangrijks hier te regelen! Zo niet, dan rijdt Giovanni met de auto van Dagnew. Hoe het programma er daar uit zal zien is ons nog niet precies duidelijk. Ze zijn van alle kanten een het smoezen! Waarschijnlijk rijden we dinsdag weer terug. Of dat in 1 dag kan zullen we zien. Van alle kanten zegt men dat de weg de laatste jaren enorm is verbeterd. Af en toe doet de bus (openbaar vervoer) er ook maar 1 dag over.
In de middag kwam zuster Brenda, een Filippijnse non, die we al jaren kennen en waar Piet vele jaren heel plezierig mee heeft gewerkt o.a. voor de vluchtelingen, die vanuit Soedan in de jaren 90 daar in kampen zaten. Ze is nog steeds actief, maar nu in Addis. Waar ze en heel programma heeft om mensen van jong tot oud en families te helpen en steunen, zodat ze uiteindelijk in hun eigen onderhoud kunnen voorzien! Heel mooi werk. Ze vroeg me ook of ik nog organisaties wist in Nederland, die hen zouden kunnen steunen. Heb een nieuwsbrief meegenomen en beloofd eens te zullen informeren!
Ze was net weg, toen de eerste gasten binnen kwamen voor een soort after party van alle helpers! Ik had wel in de gaten dat men weer heel druk bezig was met eten klaar maken, maar wist niet dat dit stond te gebeuren. Was heel gezellig en met name door Dagnew en Giovanni werden er allerlei oude verhalen opgerakeld, waar de jongeren (de kinderen van veel familie) smakelijk om zaten te lachen. Ook het fotoboek werd weer door verschillende mensen bekeken. En ja hoor, weer de whisky ceremonie in de dop van de fles. Dat is een soort zegening van de whisky. Eerst Piet en ook ik kwam er dit keer niet onder uit. Gelukkig is deze whisky een beetje zacht van smaak, want het is echt niet mijn ding. Met een stuk 6 mensen is er weer een fles soldaat gemaakt. Komen we daar ook van af, want Piet drinkt het normaal ook niet! We vertrekken inderdaad vrijdag om 7 uur is afgesproken met 1 auto. Giovanni en zijn vrouw, Dessitu, Piet en ik. Alles is geregeld qua slaapplaatsen, alleen het eten is een probleem zegt Dagnew. Een normaal restaurant is er niet natuurlijk en er zijn alleen een paar tentjes met waarschijnlijk heel heet eten met heel veel olie, met als je geluk hebt een stuk brood. Nou ik heb hem gezegd dat we het wel redden. Hebben meer daar 1 week min of meer op eieren geleefd. Maar de vrouw van Giovanni kan goed koken, dus dat komt helemaal goed denk ik! Rond half 10 iedereen weer vertrokken en de rest naar bed. Alleen Piet, Raji en nog één van de jongens zitten nu voetbal te kijken. Barcelona tegen Bayern München geloof ik, via de schotel.
Weet niet of ik dat ga uitzitten! Groetjes, Leny.