Eindelijk internet deel 2
Blijf op de hoogte en volg Leny
17 Februari 2017 | Ethiopië, Kolobo
Er ging blijkbaar iets mis. Hier deel 2
Om half 7 moesten we in het Rashotel zijn, maar -zoals dat hoort in Ethiopie- waren we wat later en we waren niet de enigen. Iedereen helemaal opgetut natuurlijk, dus ik ook mijn best gedaan met een nette jurk. Het bruidspaar arriveerde rond kwart voor 8 uiteindelijk. We hadden een hoop bekijks als enige buitenlanders, maar het eten was goed en er werd veel gedanst. Het bruidspaar zat -zoals het hoort- op een soort podium, waar na het eten de taart werd aangesneden. Echter die was ineens weer verdwenen en werd niet geserveerd. Daarna volgde de whisky, die wel rond ging!
De dag erna werd er hevig van plan gewisseld, of het bruidspaar met gevolg wel of niet bij Piet ontvangen zou worden. Uiteindelijk wel dus! Er zouden rond de 20 mensen hier komen eten en we zijn zelf hier met 17 dus een aardig koppel. De vorouw van Giovanni met dochters werden ingeschakeld om te komen helpen. Vroeg in de ochtend werden er 2 schapen gekocht en door een expert hier naast het huis geslacht. Het lokale bier en de Dadi (honingdrank) waren al in de maak. Kippen zaten ook al in de pan en ik weet niet hoeveel kilo uien stonden te pruttelen. Het huis werd enigszins omgebouwd een de veranda met plastic afgesloten. Men zou na 5 uur komen. Tegen half 5 werd er hier omgekleed en men was paraat. Ja ja, tegen half 6 kwamen er een paar vrienden maar ook om 6 uur was er verder nog niemand. Er werd gebeld en men zei, dat het bruidspaar met getuigen (6) en beide families pas over een uur zouden komen. Dus de pannen maar weer naar de keuken om nog weer warm gemaakt te worden, maar dat kon niet met alles. Uiteindelijk tegen half 8 een hoop getoeter van auto?s . Het hek ging open en een hele invasie van auto?s kwam er binnen. We telden er uiteindelijk 12, ongeveer boven op elkaar. Met geen 20 mensen maar wel 35 of zo. En ja hoor, ze brachten een schaap mee, dat de bruidegom hier voor de deur -volgens Oromo gebruik- moest slachten. Een bloederige toestand, want het mes was niet al te scherp. Daarna moest de bruid met haar gevolg er overheen stappen en mocht naar binnen. Gelukkig heeft Piet een groot huis moeten bouwen van de regering, dus er zijn meerdere woonkamers. Tot onze verbazing vond iedereen een plekje en kon het diner beginnen. Het eten bleek ook voldoende want het meegebrachte schaap werd meteen klaargemaakt en ook nog gegeten! Na wat korte toespraken werd de whisky officieel geopend en iedereen moest mee toasten. Inmiddels was de stroom uitgevallen, maar de generator bracht licht, alleen geen muziek. Dus werd er niet gedanst. Rond half 11 vertrok het hele gezelschap weer en werd er hier binnen een uur alles opgeruimd, ongelofelijk! De dag erna was het de beurt aan de familie van de bruidegom om het gezelschap te ontvangen. Maar Piet en ik vonden het beter onszelf en onze magen dat niet aan te doen, dus zijn thuis gebleven. Maar ook daar weer een schaap geslacht en alles hoorden we. En uiteraard hadden ze ons gemist en hadden we moeten komen.
Volgens mij moet het nu lukken dit te versturen, dus groetjes Leny
Om half 7 moesten we in het Rashotel zijn, maar -zoals dat hoort in Ethiopie- waren we wat later en we waren niet de enigen. Iedereen helemaal opgetut natuurlijk, dus ik ook mijn best gedaan met een nette jurk. Het bruidspaar arriveerde rond kwart voor 8 uiteindelijk. We hadden een hoop bekijks als enige buitenlanders, maar het eten was goed en er werd veel gedanst. Het bruidspaar zat -zoals het hoort- op een soort podium, waar na het eten de taart werd aangesneden. Echter die was ineens weer verdwenen en werd niet geserveerd. Daarna volgde de whisky, die wel rond ging!
De dag erna werd er hevig van plan gewisseld, of het bruidspaar met gevolg wel of niet bij Piet ontvangen zou worden. Uiteindelijk wel dus! Er zouden rond de 20 mensen hier komen eten en we zijn zelf hier met 17 dus een aardig koppel. De vorouw van Giovanni met dochters werden ingeschakeld om te komen helpen. Vroeg in de ochtend werden er 2 schapen gekocht en door een expert hier naast het huis geslacht. Het lokale bier en de Dadi (honingdrank) waren al in de maak. Kippen zaten ook al in de pan en ik weet niet hoeveel kilo uien stonden te pruttelen. Het huis werd enigszins omgebouwd een de veranda met plastic afgesloten. Men zou na 5 uur komen. Tegen half 5 werd er hier omgekleed en men was paraat. Ja ja, tegen half 6 kwamen er een paar vrienden maar ook om 6 uur was er verder nog niemand. Er werd gebeld en men zei, dat het bruidspaar met getuigen (6) en beide families pas over een uur zouden komen. Dus de pannen maar weer naar de keuken om nog weer warm gemaakt te worden, maar dat kon niet met alles. Uiteindelijk tegen half 8 een hoop getoeter van auto?s . Het hek ging open en een hele invasie van auto?s kwam er binnen. We telden er uiteindelijk 12, ongeveer boven op elkaar. Met geen 20 mensen maar wel 35 of zo. En ja hoor, ze brachten een schaap mee, dat de bruidegom hier voor de deur -volgens Oromo gebruik- moest slachten. Een bloederige toestand, want het mes was niet al te scherp. Daarna moest de bruid met haar gevolg er overheen stappen en mocht naar binnen. Gelukkig heeft Piet een groot huis moeten bouwen van de regering, dus er zijn meerdere woonkamers. Tot onze verbazing vond iedereen een plekje en kon het diner beginnen. Het eten bleek ook voldoende want het meegebrachte schaap werd meteen klaargemaakt en ook nog gegeten! Na wat korte toespraken werd de whisky officieel geopend en iedereen moest mee toasten. Inmiddels was de stroom uitgevallen, maar de generator bracht licht, alleen geen muziek. Dus werd er niet gedanst. Rond half 11 vertrok het hele gezelschap weer en werd er hier binnen een uur alles opgeruimd, ongelofelijk! De dag erna was het de beurt aan de familie van de bruidegom om het gezelschap te ontvangen. Maar Piet en ik vonden het beter onszelf en onze magen dat niet aan te doen, dus zijn thuis gebleven. Maar ook daar weer een schaap geslacht en alles hoorden we. En uiteraard hadden ze ons gemist en hadden we moeten komen.
Volgens mij moet het nu lukken dit te versturen, dus groetjes Leny
-
15 Februari 2017 - 22:01
Waltraud:
Hallo Leny,
leuk om te horen dat uiteindelijk alles goed is gegaan. Ik ben blij dat Marjanne jou naar Schiphol heeft kunnen brengen. Trouwens, wij hebben reistassen zat - dan weet je dat voor volgende keer.
Kom nu maar tot rust en geniet van de warmte, de zon en de lieve mensen om je heen. Hier is geen nieuws.
Veel liefs van ons, Arthur & Waltraud -
17 Februari 2017 - 10:37
Marjanne :
Hallo Leny,
Het klinkt als vanouds allemaal, mooie verhalen. Fijn dat je er bent!
Geniet maar lekker...!
Groetjes, Marjanne
-
26 Februari 2017 - 14:10
Waltraud:
Lieve Leny,
heerlijk om het verhaal van de bruiloft en de daarmee verbonden "problemen" te lezen. Ik herken hierin volop India. Maar je ziet, uiteindelijk komt alles op z'n pootjes terecht. Wij waren in Winterswijk (slecht weer ziekte en dan met twee kleine kinderen in een mini-huiskamer!!) en derhalve las ik vandaag pas jouw bericht. Ik vind het geweldig om te lezen. Het is wel prettig dat Piet over voldoende accommodatie beschikt, maar 35 i.p.v 20 gasten is wel een enorm verschil. Hier zouden wij dat niet overleven, althans ik niet. Jij bent veel sterker en oplossingsgezind. Geen paniek bij jou!
Hier heerst nog steeds de griep en Arthur en ik hebben er mee te maken. Al 10 dagen. Dus morgen ook maar weer niet zwemmen; veel slapen en drinken. Buurvrouw Marion kan al 10 dagen niets horen. Deze keer is het heel erg. Ze kan allen liplezen.
Leny, ik hoop dat je nog twee superfijne weken in je tweede vaderland hebt. Wij hebben storm en regen. Blijf nog maar even weg of breng de lente mee. Wij snakken naar warmte.
Liefs en hartelijke groeten van
Arthur & Waltraud
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
