Even voorzichtig op pad

Donderdag 23/4.
Er is stroom, er is water en onze buurman heeft vannacht ook zijn mond gehouden. Bovendien was het vandaag overal rustig. Nou, dat is al heel wat. De taxi’s rijden nog niet en sommige scholen zijn nog gesloten. De winkels zijn wel open. We hebben van niemand negatieve berichten gehoord verder. Het plan was dat we zaterdag naar Gimbi (400 km richting Dembidollo) zouden gaan, om daar zondag met een groep vrienden uit Dembidollo het feest te vieren en maandag of dinsdag hier weer terug komen. We hebben lang zitten twijfelen, maar uiteindelijk toch besloten dat we niet gaan. Een teleurstelling voor de mensen daar en ook voor ons wel. Gelukkig schijnen er wel toch een aantal mensen naar het feest in Addis te komen. Overwegingen zijn; niemand kan voorspellen of het rustig blijft, of niet. Het is niet naast de deur en als er iets gebeurt, ben je niet zomaar weer terug. We moeten door Ambo en als er iets begint in Oromoland, dan is het meestal daar. Het is zaterdag, dus iedereen vrij. Bovendien kun je er op die manier ook niet meer van genieten. Constant zal de gedachte door je heen gaan, van als het maar rustig blijft. Vanmorgen even met Piet naar het Lazaristen huis geweest. Om even nog wat te bespreken over het kerkelijke feest. Nou dat verandert ook iedere keer! De allereerste datum was 26 april. Toen bleek er een bisschopswijding te zijn, waar iedereen heen moest, dus werd het 3 mei. Erg vervelend want Ilona moet dan in de avond rond 11 uur op het vliegveld zijn en vertrekt weer.
Om half 8 werden we in de kerk verwacht, daarna koffie en lunch daar en daarna feest bij Piet thuis met vrienden. Toen we aankwamen was al bekend dat de Mis op 2 mei zou zijn om 9 uur. Kardinaal Demerew (een goeie bekende) gaat dat doen en daarna lunch daar en op zondag 3 mei het feest met lunch bij Piet. Nou komen we vanmorgen daar en blijkt dat er op 2 mei één of andere bijeenkomst is op religieus gebied, dus of de Mis niet verzet kan worden naar 2 mei, om 5 uur in de middag en daarna diner daar! Maar dat moet nog worden besproken met de kardinaal. Wij vinden het allemaal best, trouwens de vraag is of we wel uitgenodigd worden voor het diner. Er schijnen alleen paters en zusters te komen! Zolang wij op zondag dan maar ons feestje kunnen vieren, prima! Maar het zou wel te gek zijn voor woorden!
Vanmiddag even met Dessitu naar het verhuur bedrijf van de tent etc. gegaan. Lopend, het was vlak in de buurt. We moesten door een straatje waar links gewoon een soort vuilnisbelt was met daarnaast een rij met rioolbuizen waar we overheen moesten lopen. Ik verloor mijn evenwicht een beetje en deed een stap ernaast, midden in de brandnetels. Gelukkig alleen op 1 been, maar wel irriterend. In het bedrijfje (paar vierkante meter) was het een drukte. Toen we alles bekeken hadden wat we moesten hebben, moest alles genoteerd worden. Ondertussen werd er in een hoek met een machine een hele ton vol met uien versnipperd. Kun je voorstellen wat een lucht. En er was iemand bezig stapels met borden te tellen. Toen hij klaar was, begon een ander ze nogmaals te tellen. Blijkbaar waren ze niet op hetzelfde aantal uitgekomen, dus hebben ze de stapels samen nog een keer geteld. Zo ging het ook met de bedragen van onze bon, die opgeteld moesten worden. Eerst werd er door een jongen gerekend. Een dame was het er niet mee eens en deed het opnieuw. Daarna moest Dessitu ook nog een keer mee helpen om het op te tellen. Uiteindelijk was men het over het totaal eens, maar toen moest er nog gebakkeleid worden over het wisselgeld. Uiteindelijk bleek Dessitu gelijk te hebben en kregen we nog 40 Birr meer terug. Toch bijna 2 Euro. Op de terugweg niet meer via de rioolbuizen gegaan, maar een ander weggetje. We kwamen langs wat dure huizen, die bleken van een aantal moslims te zijn. Er werd me verteld dat die mensen aan een soort van (black) magic deden. Als ze bv. een flesje met bepaald spul onder iemand z’n bed legden, werd die persoon heel ziek. Dat was ook in Dembidollo zo gegaan. En van dat soort dingen……
Eind van de middag kon Piet zijn auto uit de garage ophalen. Ook de andere auto kunnen we deze week hier houden, dat geeft wat meer mogelijkheden om af en toe er even uit te gaan van de week, naast de inkopen voor het feest. Vanavond nog vooral nieuws gekeken, maar er was niets te melden.
Voor nu welterusten allemaal en morgen is er weer een dag. Internet werkt niet nu, dus kan het niet versturen!
Groetjes,
Leny


Vrijdag 24-4. Vandaag zijn we de hele dag op pad geweest. Eerst naar Alemachen, waar Piet iets moest doen. Daar was een Hollander komen binnenwaaien die woont in Hongarije. Hij heeft daar een stichting opgericht net als de CliniClowns, maar dan niet met clowns maar met muzikanten, goochelaars en andere artiesten. Dat draait daar prima en nu zijn ze bezig dat ook in andere landen en ook dus in Ethiopië te gaan opzetten. Vandaar dat hij bij Alemachen kwam om met Diny te praten of het daar ook iets zou zijn. Na een tijdje kletsen was Piet klaar. Ilona en ik zijn naar het postkantoor gebracht, naar de winkeltjes waar we al jaren nogal wat spulletjes hebben gekocht. Piet ging naar de bank om geld, dat was binnengekomen, op te halen. Dat bleek moeilijker dan normaal. Ten eerste was er geen internet in grote delen van Addis en konden de banken niet werken. En er klopte iets niet met een nummer, dus geen geld! Samen met Piet, Dessitu en Buzaju hebben we onderweg geluncht. Lekkere Nijlbaars had ik en de anderen Tibs (een Eth. Vleesgerecht met unjerra). Daarna zoude we op zoek gaan naar iets meer comfortabele stoelen voor bij Piet op de veranda. Dus eerst naar de Mercato. Daar reden we door weer nieuwe straatjes, die zo smal waren dat we vlak langs het hout reden dat aan beide kanten was opgestapeld voor verkoop. En er lag een enorme hoop met oude stoelen. De mannen die er bij hoorden, zwaaiden en begroetten ons en we kregen qat (een soort drug in de vorm van blaadjes, waar ze op kauwen). Ze vonden het prachtig dat we daar langs kwamen. Stoelen hebben we daar niet gevonden, dus naar een meubelzaak!! Toen we daar aankwamen ging de telefoon van Dessitu, met de mededeling dat de schoonmoeder van de dochter van Giovanni was overleden. Nou daar zijn ze zo goed bevriend mee, dat het als familie is. Dus de stoelen konden wel wachten en omgekeerd naar het ziekenhuis! Daar hebben we de familie ontmoet en toen het lichaam was vrijgegeven, ging het in stoet naar het huis van haar zoon. Althans dat dachten we; wij volgden het busje waar het lichaam in lag. We vonden de route al wel een beetje vreemd. Dus na een half uurtje werd er maar even een telefoontje gepleegd. Toen bleek het lichaam eerst naar een ander ziekenhuis te worden overgeplaatst en we waren dus achter de verkeerde auto aan gereden! Na weer een tijdje door de drukke stad heen te zijn gegaan, kwamen we uiteindelijk bij het huis van de familie. Het is de gewoonte dat je daar een tijdje gaat zitten, dus dat hebben we gedaan! Zaterdagmorgen om 8 uur zou er nog een dochter uit Engeland komen en daarna zal er een minibus zijn met een aantal auto’s voor de familie die het lijk naar Dembidollo brengen. Daar wordt ze zondag dan begraven. Rond 6 uur waren we thuis om even om te kleden. Plotseling werd er gebeld en kwam er een oudere vrouw binnen met op haar rug een grote bundel met hout. De voorbereidingen voor het feest worden serieuzer! Daarna kwam Shelemew (iemand die ik al jaren ken en een grote vriend van Wouter) ons halen, voor een etentje bij hem thuis. Zijn bedrijf is de laatste jaren enorm uitgebreid, hij drilt naar water, heeft een transport bedrijf, een wegenbouw afdeling en een toer en verhuur afdeling. Hij heeft inmiddels een mooi huis en we hebben heerlijk Ethiopisch gegeten, de zelfgemaakte honingdrank (gelukkig de versie zonder alcohol) gedronken en bij gekletst. Rond half 11 waren we weer thuis, waar de dames nog buiten bezig waren om unjerra’s te bakken, die gedroogd en verkruimeld moesten worden, ook weer voor het bier.
Nog even zitten kletsen met een glaasje wijn van Dagnew en naar bed. Internet doet het inmiddels wel weer, maar nu schijnt het apparaatje van Piet, waarmee we hier internet en wifi hebben, leeg te zijn. Het geld dat er maandelijks op wordt gezet, is op! Het schijnt moeilijk te zijn (dat moet met een opwaardeerkaart) er weer geld op te zetten, maar we gaan het wel proberen. Anders moeten we wachten tot 1 mei! Maar dan gaan we wel ergens anders proberen! Groetjes, Leny