Toch maar weer een reisverslag!
Blijf op de hoogte en volg Leny
20 April 2015 | Ethiopië, Addis Abeba
Ja, was eigenlijk niet van plan een verslag te schrijven, maar nu we hier weer zijn gebeurt er toch weer van alles.
18/4 Mooi weer, dus een mooie dag om te vliegen! Meteen op Schiphol al bijna een uur vertraging. We hadden een tussenlanding in Istanbul en daar hadden we nog anderhalf uur voor het geplande vertrek, maar dat liep ook uit. Tegen half 8 zaten we uiteindelijk in het vliegtuig en om 20.15 gingen we de lucht in. Ilona trof het: ze zat -aan het gangpad- naast 2 Oekraïners die al behoorlijk aan de sterke drank hadden gezeten. Aan de andere kant van het gangpad zat ik, dus kon het goed in de gaten houden. Beiden hadden flessen Jägermeister in een tasje. Meteen kregen we slokken aangeboden. Ik denk in totaal wel 10x. Daar zijn we maar niet op in gegaan, terwijl ze zelf wel er van nipten! Toen we eenmaal in de lucht zaten en het eten kwam, werd er nog eens wodka en bier besteld. De stewardess had ook wel in de gaten dat ze niet helemaal nuchter waren en zei Ilona dat als het héél vervelend werd, ze het moest zeggen. Intussen werd ze volgestopt met mars, snickers etc. En na het eten waren ze plotseling beiden knock-out!. Helemaal laveloos hingen ze op de stoelen! Lekker rustig dus de rest van de vlucht. Toen we landden in Addis om 01.15 waren ze maar heel moeilijk wakker te krijgen. Op het vliegveld eerst de ebola controle, daarna paspoort controle en toen wachten op de koffers. Dat duurde behoorlijk lang, de band stopte ook nog een tijd en onze koffers kwamen als laatste! Raji en Piet stonden ons op te wachten, niet met z´n eigen auto. Gevolg dat de bagage er maar net allemaal in ging! Nog heel even een cup a soup en toen naar bed en slapen, dachten we! Toen we de auto uitstapten rond 02.30 hoorde ik al onze grote vriend van de orthodoxe kerk door een microfoon met speakers zijn lofzang uiten. En het schoot me gelijk te binnen, dat Rahel had gezegd dat er een groot feest was op zondag in de kerk. Dus ja hoor, de rest van de nacht door, best harde zang en gebeden! In Nederland zou gelijk de politie op de stoep staan, maar hier is dat normaal. En ik had geen puf om mijn tassen nog onderste boven te halen op zoek naar oordopjes (trouwens ik heb er nog geen gevonden die echt helpen). Zondag dus een beetje rustig aan gedaan. Piet het familie album gegeven van de feesten, dat een hele mooie weergave is geworden van de 2 dagen en de gezelligheid die er was! Daarna het dikke boek van het overzicht vanaf 1971 met foto´s van alle gebeurtenissen, vakanties en reizen tot nu toe. Niet alleen een overzicht voor Piet, maar zeker ook van mijn leven. Eind van de middag kwam Dagnew met zijn gezin om over het feest te praten. De kinderen had ik denk 10 jaar niet gezien en de oudste was groter dan ik. Rare gewaarwording, maar ja de tijd gaat door en kleintjes worden groot! En dan vliegt ineens de gedachte door je heen: Ik moet een foto maken, want dat moet ik (aan Theo) laten zien...... De foto heb ik toch gemaakt, want ik heb gelukkig kinderen, een schoonzoon en schoondochter waaraan ik het kan laten zien! Dubbele gevoelens dus af ten toe.
Dat was de zondag. Morgen verder! Groetjes, Leny
18/4 Mooi weer, dus een mooie dag om te vliegen! Meteen op Schiphol al bijna een uur vertraging. We hadden een tussenlanding in Istanbul en daar hadden we nog anderhalf uur voor het geplande vertrek, maar dat liep ook uit. Tegen half 8 zaten we uiteindelijk in het vliegtuig en om 20.15 gingen we de lucht in. Ilona trof het: ze zat -aan het gangpad- naast 2 Oekraïners die al behoorlijk aan de sterke drank hadden gezeten. Aan de andere kant van het gangpad zat ik, dus kon het goed in de gaten houden. Beiden hadden flessen Jägermeister in een tasje. Meteen kregen we slokken aangeboden. Ik denk in totaal wel 10x. Daar zijn we maar niet op in gegaan, terwijl ze zelf wel er van nipten! Toen we eenmaal in de lucht zaten en het eten kwam, werd er nog eens wodka en bier besteld. De stewardess had ook wel in de gaten dat ze niet helemaal nuchter waren en zei Ilona dat als het héél vervelend werd, ze het moest zeggen. Intussen werd ze volgestopt met mars, snickers etc. En na het eten waren ze plotseling beiden knock-out!. Helemaal laveloos hingen ze op de stoelen! Lekker rustig dus de rest van de vlucht. Toen we landden in Addis om 01.15 waren ze maar heel moeilijk wakker te krijgen. Op het vliegveld eerst de ebola controle, daarna paspoort controle en toen wachten op de koffers. Dat duurde behoorlijk lang, de band stopte ook nog een tijd en onze koffers kwamen als laatste! Raji en Piet stonden ons op te wachten, niet met z´n eigen auto. Gevolg dat de bagage er maar net allemaal in ging! Nog heel even een cup a soup en toen naar bed en slapen, dachten we! Toen we de auto uitstapten rond 02.30 hoorde ik al onze grote vriend van de orthodoxe kerk door een microfoon met speakers zijn lofzang uiten. En het schoot me gelijk te binnen, dat Rahel had gezegd dat er een groot feest was op zondag in de kerk. Dus ja hoor, de rest van de nacht door, best harde zang en gebeden! In Nederland zou gelijk de politie op de stoep staan, maar hier is dat normaal. En ik had geen puf om mijn tassen nog onderste boven te halen op zoek naar oordopjes (trouwens ik heb er nog geen gevonden die echt helpen). Zondag dus een beetje rustig aan gedaan. Piet het familie album gegeven van de feesten, dat een hele mooie weergave is geworden van de 2 dagen en de gezelligheid die er was! Daarna het dikke boek van het overzicht vanaf 1971 met foto´s van alle gebeurtenissen, vakanties en reizen tot nu toe. Niet alleen een overzicht voor Piet, maar zeker ook van mijn leven. Eind van de middag kwam Dagnew met zijn gezin om over het feest te praten. De kinderen had ik denk 10 jaar niet gezien en de oudste was groter dan ik. Rare gewaarwording, maar ja de tijd gaat door en kleintjes worden groot! En dan vliegt ineens de gedachte door je heen: Ik moet een foto maken, want dat moet ik (aan Theo) laten zien...... De foto heb ik toch gemaakt, want ik heb gelukkig kinderen, een schoonzoon en schoondochter waaraan ik het kan laten zien! Dubbele gevoelens dus af ten toe.
Dat was de zondag. Morgen verder! Groetjes, Leny
-
20 April 2015 - 21:06
Wouter:
En foto's willen we zeker zien moems!! Maak er maar veel van.
veel liefs, W & R -
20 April 2015 - 21:18
Suze:
Tjee, wat goed van je, om weer zo'n grote reis te maken.
Jullie zullen wel weer het wat zien, ook de bekende plaatsen bezoeken.
Veel plezier! -
20 April 2015 - 21:40
Marja:
Leuk Leny, zo kan ik mijn ouders ook op de hoogte houden. -
20 April 2015 - 21:44
Karin:
Hi leny, dat was alweer een heftig begin. We hebben het album bekeken , laten we zeggen doorgebladerd, ziet er fantastisch uit. Hebben niet de tekst erbij gelezen, komt later.
Het feest van jan en will was heel gezellig. Liedjes , interview kleinkinderen met hun opa en oma, erg leuk en verrassend. We hebben ons prima vermaakt.
Jullie ook verder weer veel plezier. -
20 April 2015 - 22:10
Monique:
Hallo,
Leuk om je reisverslag te lezen.
Groetjes
-
20 April 2015 - 22:24
Jacqueline:
Fijn, klinkt goed, en al zullen we je dinsdag missen, ik denk dat je daar veel meer plezier hebt... Veel pret en mooie nieuwe herinneringen gewenst. -
21 April 2015 - 08:32
Annie:
Wat leuk om je reisverslag te lezen en ja, het zal ook dubbel en heftig zijn. Wij wensen je/jullie heel veel mooie momenten en veel plezier! -
21 April 2015 - 18:31
Tonie:
Leuk dat je dit doet Leny,
Zo kunnen we een beetje meegenieten en lijkt het af en toe of we erbij zijn.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
