Dag Harar

Donderdag 18/7 Anteneh had voor ons wat brood geregeld dus we besloten op onze kamer te ontbijten met het beleg wat we zelf hadden meegenomen. Nescafé koffie gemaakt met een dompelaartje en we hadden smeerkaas en smeerpaté en niet te vergeten de pindakaas en hagelslag.
Daarna zijn we naar één van de 5 stadspoorten gereden en van daaruit te voet door de smalle schuine straatjes waar overal markt was. Mensen zaten overal op de grond met hun koopwaar voor zich, van alles en nog wat, groente, fruit, kruiden. Het was een prachtig gezicht, ook al omdat de meeste in heel kleurrijke kleding waren. Harar staat bekend om de kleurrijke kleding en grasmanden. (Het lukt me nog niet om van hieruit foto’s bij te voegen, maar dat ga ik zeker nog weer proberen) We trokken wel de belangstelling (zeker ook door de rolstoel) en er zijn ook maar weinig toeristen. De mensen waren zeer vriendelijk en wilden vaak in het Frans een praatje maken. Binnen de muren is 90% van de bewoners moslim. Er zijn veel moskeeën en 1 katholieke en 1 orthodoxe kerk. Binnen de muren zijn 5500 woningen waarvan ruim 2000 traditionele Harar woningen. Er wonen 40.000 mensen, terwijl de totale bevolking 192.000 mensen telt. We hebben één zo’n woning bekeken. De stenen muren hingen bomvol met kleurrijke manden van gras, servies, potjes en pannetjes van alles. Boven de deur zat een plank en daarop lagen 3 opgerolde kleden. Dat betekent dat daar in huis 3 vrouwen waren, die klaar waren om te trouwen. Dus geen kleden boven de deur, geen huwbare vrouwen in dat huis! Er was een soort stenen verhoging met bekleding er op, daar kon je (eigenlijk alleen als man) gaan zitten en daarachter nog weer een iets hoger deel, dat is voor de opgeleide mannen. Voor de vrouwen was er aan de zijkant zo’n verhoging en voor de baas van het gezin een speciale plek. Daar hing ook de speer, als die naast hem zou staan betekende dat, dat hij klaar was voor het gevecht. Ook zag ik een nieuw exemplaar van een aardewerk -soort vaasachtige, hoge- spaarpot, waarvan ik bij een vorig bezoek een oud exemplaar heb gekocht. Daarna nog naar een lokaal winkeltje geweest waar je die gekleurde grasmanden kon kopen en het is ons gelukt om met afdingen een redelijke prijs te kunnen betalen. We waren al buiten om weg te gaan, toen ze ons achterna kwam en onze prijs accepteerde. Toen weer door de straatjes terug. Op één plek was een hoopkabaal en stonden een paar vrouwen te bekvechten (althans zo leek het) over kamelenmelk. Ook waren er verschillende slagerijen, dus eigenlijk een toonbank met een ruimte daarachter waar allemaal lappen vlees open en bloot aan een haak hingen, net als bij ons vroeger, met alleen kamelenvlees. Schijnt lekker te zijn. Mensen eten hier vaak rauw vlees met veel peper, maar daar wagen we ons maar niet aan. Slikken af en toe toch al diaree remmers.
Na de middag zijn we rond de muren van de stad gereden en zagen een paar grotwoningen. De gids is even gaan vragen en we mochten binnen kijken. Daar waren 2 ruimtes, in de één waren er een bank en een stoel uitgehouwen. Er zat iemand op qat te kouwen en in de andere ruimte lag iemand op de grond te slapen. Omdat het ramadan is slapen de mensen veel overdag en leven en werken in de nacht. Eén van de poorten was de Boeddha poort, dat kwam omdat daar veel smeden bij woonden, die een bepaalde uitdrukking op hun gezicht hadden die op Boeddha leek. We zijn gaan kijken bij een smederij, maar de man lag ook te slapen. Verderop hebben we nog een koffie branderij gezien. Het rook er heerlijk, de koffie werd daar gebrand, gemalen en verpakt met echte weegschaaltjes. We konden het niet laten om een paar zakjes te kopen. Er stond ook niks op en het was alleen voor lokaal gebruik. Zullen het terug in Nederland uitproberen! Toen toch ook nog maar even een kijkje genomen in de enige katholieke kerk. Daar kregen we een rondleiding van de priester. De kerk was in 1913 gebouwd en had een heel mooie houtsnijwerk altaar en tabernakel. Eenmaal weer buiten, kwamen we ook nog de bisschop tegen. Een aardige man, die veel Nederlandse Lazaristen kende en natuurlijk ook de bisschoppen van Nekemte en Jimma. Toen zijn we nog even naar het plein gegaan, waar de 2 markten van de moslims en de niet moslims zich altijd in de middag verenigen tot een totale wirwar van mensen met veel gekleurde kleding en van alles te koop. We hebben op de 2e etage van een gebouw gekeken en hadden een mooi overzicht. Om er tussendoor te lopen was wel erg druk. Daarna gegeten en toen naar de oude hyena man. We hadden gehoord dat hij een paar weken gelden was overleden maar dat bleek niet juist te zijn. Hij is al jaren heel beroemd in Harar en hij voert de hyena´s van een stokje in zijn mond. Daarna kun je dat ook proberen als je durft. Hij woont in een soort lemen hutje dat om een enorme boom zit geplakt. Daar aangekomen was er niemand en geen hyena te zien, wat bleek; er lag een eind de bush bush in een dode kameel, dus de hyena´s hadden eten genoeg en kwamen niet naar de stad. Toen maar naar de nieuwe hyena man gegaan. Dat was een beetje aan een andere kant van de stad. Daar zaten en liepen er wel zo´n 10 a 15. Toch een beetje eng om uit te stappen. Die man begon ze eerst te voeren met slierten vlees op een stokje, toen deed hij het vanuit zijn mond. Daarna nodigde hij ons uit het ook te doen. In eerste instantie gaf niemand zich vrijwillig op! Uiteindelijk wilde Ilona toch wel een poging wagen en ze deed het geweldig met stokje uit hand, uit haar mond (maar zei ze later, ik hield wel mijn ogen dicht hoor!) en de man hield vlees boven haar hoofd, dus één pakte het via haar rug weg. Knap hoor. Toen moest Henk er aan geloven. Hij trok wel een beetje terug toen de hyena het vlees pakte maar het ging goed. Ook op zijn rug. De rest had een goed excuus want het begon te regenen!! Dus snel de auto in, ha ha. Morgen gaan we weer proberen bij die oude man.