Via Awash naar Dire Dawa en Harar

Trouwens nog even mijn petje af voor de werkers bij Moeder Theresa, je moet het maar kunnen! Zou mijn baan niet zijn.

Maandag 14/7 Iedereen druk in de weer om alles in orde te maken voor de reis. Rond 09.15 stond de minibus met chauffeur en onze gids Anteneh weer bij Piet voor de deur. Nienke was een stuk opgeknapt en de reis kon beginnen. Alle bagage er in, rolstoel bovenop. Vandaag naar de Awash lodge in het national park. Maar eerst moesten we Addis nog zien uit te komen. Over de nieuwe Bole road was geen probleem, maar toen we bij Kaliti kwamen was het een ramp. Stapvoets, drie a vier rijen dik probeerde elke auto, vrachtwagen of minibus zich een weg te banen de stad uit. En dan bedoel ik niet dat ze allemaal netjes in een rijtje rijden! Eén wirwar was het. Uiteindelijk waren we er rond 12 uur doorheen en om 1 uur waren we in Debre Zeit. Daar even geluncht in het nieuwe hotel met een prachtig uitzicht over het meer. Chique boel, maar er was geen elektriciteit dus beetje behelpen met een kaarsje in het mooie toilet. Het was er zo chique dat de flesjes cola, Fanta en water werden gepresenteerd, alsof het de duurste Franse wijn was. Ook bleef er iemand staan, die iedere keer bij schonk. We moesten lang wachten op onze bestelling, en over het resultaat waren de meningen verdeeld. Toen door en we dachten de nieuwe -veel kortere route- via de snelweg met tol (ja ja, je weet niet wat je ziet)naar Nazareth te kunnen nemen. Hij is klaar, maar we mochten er niet overheen. Alleen met een speciaal papiertje, maar dat hadden we niet. De chauffeur heeft nog zijn best gedaan, maar het mocht niet baten. De president van China moet hem eerst komen openen! Er wordt hier ontzettend veel gebouwd aan infrastructuur door de Chinezen. Ook een nieuwe trein verbinding van Sambatta naar Dire Dawa en van Addis naar Djibouti. Moet over 2 a 3 jaar klaar zijn.
Na een plaspauze kwamen we tegen 6 uur aan in het National Park en de Awash lodge. Dat was heel leuk. We hadden een 2 persoons hutje en een 4 persoons met een bovenverdieping. Alles was van hout en riet. Vanaf het balkonnetje kon je zo de waterval van de Awash rivier zien. Anteneh en de chauffeur gingen in het dorp Awash slapen. De lodge is voor hen te duur. Er was echt zo’n tropisch restaurant met alleen een dak en lage stoelen en tafel om te eten. Dat eten was trouwens wel weer typisch Ethiopisch. We bestelden 3 soorten soep en kregen allemaal dezelfde basissoep, de één met tomaat er in, de ander met groente en de derde met kip! Sommigen waren zo moe, dat ze daarna of tijdens het eten al zijn gaan liggen. Wij hebben nog even op ons balkonnetje de fles wijn leeggemaakt. En toen zagen we dat er brand was. Men had blijkbaar de grond laten afbranden, maar het zag er op een gegeven moment toch wel eng uit. We zagen over een grote strook grond de vlammen door de wind aanwakkeren. Gelukkig zaten wij aan de goede kant van de rivier, dus hoefden we ons geen zorgen te maken. En ineens was het uit, hoe????

Dinsdag 15/7 om 7 uur -voor het ontbijt- vertrek het park in, om zoveel mogelijk dieren te zien. Vlakbij het huisje zat al een baviaan en bij de receptie liepen 2 struisvogels in de rondte. Toch een beetje apart, als zo’n groot beest op je af komt stappen!! Toen in de minibus, met speciale gids en geweer. We hebben heel veel wrattenzwijnen gezien en oryxen, daar konden we ook nog lopend -vergezeld door man met geweer- dichterbij komen. Verschillende speciale vogels, een reuze schildpad, dik diks, dromedarissen en toen we terug waren bij de waterval, zagen we in het water net achter de lijn waar het water naar beneden kwam zetten, een krokodil. Gelijk reden genoeg om niet te gaan pootje baden daar!! Het was al warm daar en dat werd later op de dag alleen maar erger. Veel drinken dus en af en toe wat zoutigheid om een beetje energie te houden.
Na het ontbijt, dat in Ethiopië bijna overal in de hotels hetzelfde is; toast met alle mogelijke varianten ei, jam, vruchtensap en koffie of thee, hebben we de reis voortgezet naar Dire Dawa. Ongeveer 350 km. meer naar noordoosten, richting Eth. Somaliland. Onderweg worden we verschillende keren gecontroleerd, maar tot nu toe mogen we -als Anteneh zijn speciale papier laat zien- meteen weer door en wordt er vriendelijk naar ons gelachen. Buitenlandse toeristen hebben we trouwens de hele reis en ook in Addis maar 1x een gezin gezien. Bij de lunch konden we kiezen tussen het lokale voedsel, dus wott en unjerra met veel olie er in, of spaghetti. We kozen voor het laatste met tomatensaus, maar dat bleek geen normale tomatensaus. Er dreef ook veel olie op en was heel pittig. Tegen 6 uur kwamen we aan in Dire Dawa Ras Hotel. Dat was een super de lux, nieuw hotel met zwembad en TV op de kamer, een waterkoker, koelkastje, telefoon, mooie badkamer en wifi. Jammer dat we hier maar 1 nachtje bleven! Aardig gegeten ook daar, en met verschillende soorten soep!! Het was te koud om nog te gaan zwemmen dus dat zouden we na het ontbijt nog even doen.
Iedereen was erg moe en na het eten zijn we allemaal naar onze kamer gegaan.

Woensdag 16/7 Eerst een beetje uitgeslapen en rustig aan gedaan tot 09.15, toen ontbijt en dat bestond uit een nationaal buffet met unjerra en warme gerechten. Gelukkig konden we ook normaal ei bestellen en met toast ging dat prima. Ook voor diegenen die wat last hadden van diaree. Daarna moesten we ineens uitchecken bleek. We waren vergeten te vragen hoe laat dat was. Dus zwemmen zat er niet echt meer in, maar er dreven ook nogal wat blaadjes in en het water zag er niet aanlokkelijk uit zullen we maar zeggen. Met de minibus zijn we naar het oude treinstation gereden, van de lijn Addis Djibouti, die 120 jaar geleden is gebouwd door de Fransen en Italianen. Sinds 7 jaar rijdt de trein niet meer, maar ze zijn nu weer begonnen, 2x in de week, van Dire Dawa naar Djibouti. Dat is 308 km en men doet daar 24 uur over. Is niet comfortabel werd ons gezegd. Ze hebben ons alles laten zien. Alles werkt nog van wissels tot machinerieën. En ook zo’n oude draaischijf om de trein naar een zijspoor te rangeren. Moest toch even aan Thomas de Trein denken, waarmee ik met mijn kleinzoons bezig ben geweest!! Hele oude wagons van 120 jaar oud en ook een wagon van de eerste klas trein. Deze was zeer comfortabel zei de gids, nou die mening konden we niet delen! Ze wees ons op het bordje dat er totaal echt maar 28 personen in die wagon mochten. In de normale trein zit het niet alleen stamp en stampvol, maar zitten er ook eventueel mensen bovenop. Er was zelfs een toilet (dat betekende letterlijk een gat in de grond) en minibar (dat was een metalen tafeltje)! Toen een aantal van ons zelf naar het toilet moesten, verwees de dame ons naar de natuur. Het bestaande toilet leek haar niet gepast voor ons. Dus maar een plekje opgezocht. Daarna hebben we nog even in het stationsgebouw zelf gekeken. Daar stond een hele oude radio, waar ze contact door hebben met Djibouti op de dagen dat de trein rijdt. Het was zo heet dat we het wel genoeg vonden en de schaduw hebben opgezocht. Gelukkig was daar een winkeltje dat koele cola verkocht en lekker even op een bankje gezeten. Dat bankje stond vóór een container en plotseling zagen we door een kier, dat er mensen onder die container lagen. Er zaten ook wat mensen voor en ons werd ook qat (groene bladeren -een soort drug- waarop ze kouwen en daar word je high van) aangeboden. In heel Ethiopië wordt dat tegenwoordig gebruikt. Onderweg kwamen we vandaag ook langs een plaatsje waar de Ethiopische regering per dag bijna 1 miljoen Birr (38000,=)aan belasting vandaan krijgt, alleen al aan de opbrengst van qat. Na het station nog even langs de markt en toen zijn we uit Dire Dawa vertrokken richting Harar. Dat was maar zo’n 50 km. dus dat was wel te doen.
In Harar hadden we de keus uit 2 redelijke hotels, althans dat dachten we want toen we bij het ene aankwamen bleek alles geblokkeerd te zijn door de regering. Er was een hoge functionaris (die we ook al in Dire Dawa tegengekomen waren) met een hele dure auto met kogelvrij glas (de auto van Meles) die daar sliep, dus alle andere kamers mochten niet gebruikt worden. Dus dan maar naar de andere. Het beste hotel van de stad, maar een stuk minder dan het vorige. We hebben nu een soort appartement en nog 2 kamers er bij. En het bed lijkt goed, er komt uit 3 gaatjes van de douchekop water, het licht gaat af en toe aan en uit en er is geen restaurant. Dus vanavond in dat andere hotel weer gegeten, dat mocht dan weer wel. Iedereen is nu naar zijn eigen kamer om een beetje bij te komen. Morgen gaan we de stad bekijken.